Wirusowa biegunka bydła (BVD, Bovine Viral Diarrhoea), czyli jedna z najistotniejszych chorób zakaźnych bydła, może zaatakować stado, wnikając do niego różnymi drogami. Zwykle jest to skutek niedostatecznie sprawnych działań z zakresu bioasekuracji. Nie wykonuje się badań u nowo zakupionych sztuk remontowych przed wprowadzeniem ich do stada, a zwierzęta mogą ulegać zakażeniu podczas wystaw czy aukcji bądź na pastwisku, gdzie mają kontakt ze stadami o nieznanym statusie.

Przeprowadzone niedawno przez Friedrich-Loeffler-Institute (Niemcy) badanie wykazało, że czynnik ludzki może odgrywać istotną rolę w rozprzestrzenianiu się wirusa i tym samym nie powinien być pomijany w programach wdrażania działań z zakresu bioasekuracji. Naukowcy przeanalizowali przebieg niszczycielskich w skutkach epidemii BVDV2 w Niemczech (2012), podczas których chorobę rozpoznano u ponad 5000 zwierząt, a śmiertelność w dotkniętych epidemią farmach wyniosła od 2,3 do 29,5%. Wyniki przygotowanej przez badaczy analizy szlaków szerzenia się wirusa BVD wykazały, że transmisja nie miała charakteru bezpośredniego z zakażonych sztuk, natomiast dochodziło do niej przede wszystkim za pośrednictwem kontaktu z ludźmi. Choroba skutecznie rozprzestrzeniała się na inne farmy bez udziału zwierząt trwale zakażonych. Lekarze weterynarii i osoby handlujące bydłem stanowiły wektor wirusa, przemieszczając się między farmami.

Badanie wyraźnie wykazało, że standardy higieny na farmach bydła wymagają poprawy, aby zminimalizować szerzenie się tej tak zaraźliwej choroby. W opinii autorów wszystkie osoby wchodzące na teren fermy powinny zakładać odzież ochronną udostępnianą na fermie, co pozwoli zapobiegać rozprzestrzenianiu się zakażenia przez kontakt bezpośredni i wektory nieożywione. Na szczególne ryzyko narażone są populacje bydła niemające nigdy wcześniej kontaktu z wirusem BVD, ponieważ są bardzo podatne na zakażenie. Autorzy badania wskazują, że programy eliminacji BVD powinny mieć również na celu ochronę bydła poprzez szczepienia.